آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
گفت رنجور دلش از اثر فاصلههاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدلههاست
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده
