آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
آن‌جا که دلتنگی برای شهر بی‌معناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
