کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
