او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
