پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
