میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
