ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
مشتاق و دل‌سپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
