سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
ای پر سرود با همۀ بیصداییات
با من سخن بگو به زبان خداییات
ای ریخته نسیم تو گلهای یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود