داشت می‌رفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
