سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
