ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی