ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
