ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
