ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست