عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
