ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
جنّت نشانی از حرم توست یا حسن
فردوس سائل کرم توست یا حسن
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
کوه عصیان به سر دوش کشیدم افسوس
لذت ترک گنه را نچشیدم افسوس
ای شیرخدا و اسد احمد مختار
در بدر و احد لشکر حق را سر و سردار
از غربتت اگرچه سخن‌هاست یا علی
دنیا دگر بدون تو تنهاست یا علی
