کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بی‌نواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
