اسماعیل محمدپور

اسماعیل محمدپور ۲۵ شهریور ۱۳۵۸ در لاهیجان چشم به جهان گشود. وی مهندس منابع طبیعی و کارشناس‌ارشد رشتۀ زبان و ادبیات فارسی است. محمدپور سرایش شعر را از سال ۷۳ آغاز نمود. تحقیق و پژوهش در حوزۀ ادبیات فارسی از علایق اوست و تاکنون از او ده‌ها مقاله و نقد ادبی منتشر شده است. محمدپور برگزیدۀ جشنوارۀ شعر انقلاب و کتاب سال دفاع مقدس است. «شبیه اسماعیل» و «این شعرها ادامه باران است» از مجموعه شعرهای اوست و آثاری چون «از صورت مجاز تا حقیقت معنا در نقد شعر» و «خوانش گزاره‌های گیلکی» از پژوهش‌هایش محسوب می‌شود.

اسماعیل محمدپور

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی نمی‌ماند به پشت ابرهای تیره زندانی

شروع قصه با برگشتن تو کجا ما و کجا برگشتن تو

آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد باید شروع فصل خوب داستان باشد

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

گرفتارم گرفتارم اباالفضل گره افتاده بر کارم اباالفضل

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمی‌ماند به پشت ابرهای تیره زندانی

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد
باید شروع فصل خوب داستان باشد

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

گرفتارم گرفتارم اباالفضل
گره افتاده بر کارم اباالفضل