ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ای کاش مردم از تو حاجت می‌گرفتند
از حالت چشمت بشارت می‌گرفتند
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
