ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
