همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بی‌تو غروب می‌شود این روزها هنوز
