تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
