پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آماده‌اند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
