قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
