سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دل‌شکسته بُوَد بی‌نصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمی‌کند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمی‌کند
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
