گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
