وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
