غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
در مأذنه گلبانگ اذان پیدا شد
آثار بهار بیخزان پیدا شد
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
خزان نبیند بهار عمری که چون تو سروی به خانه دارد
غمین نگردد دلی که آن دل طراوتی جاودانه دارد
