دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد
این آفتاب مشرقی بی‌کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
کیست این مردی که رو در روی دنیا ایستاده؟
در دل دریای دشمن بی‌محابا ایستاده؟
آتش چقدر رنگ پریده‌ست در تنور
امشب مگر سپیده دمیده‌ست در تنور؟
آگه چو شد از حالت بیماری او
دامن به کمر بست پیِ یاری او
