او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
بیا باران شو و جاری شو و بردار سدها را
به پیکارِ «نخواهد شد» بیاور «میشود»ها را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
