این حنجره این باغ صدا را نفروشید
این پنجره این خاطره‌ها را نفروشید
بفرمایید فروردین شود اسفندهای ما
نه بر لب، بلکه در دل گل کند لبخندهای ما
بی‌تو این‌جا همه در حبس ابد تبعیدند
سال‌ها، هجری و شمسی، همه بی‌خورشیدند
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنه‌کام و به خاک آبرو نریخت
