یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
