ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود
