مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغدیده را
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
