ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
