ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چه‌کار کرد حسین
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
