رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
