رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
