رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحه‌صفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
