سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
تابید بر زمین
نوری از آسمان
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله
صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله
آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش
