آمد عروس حجلۀ خورشید در شهود
در کوچهای نشست که سر منزل تو بود
مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلومتر از امام عاشورا بود
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
خزان نبیند بهار عمری که چون تو سروی به خانه دارد
غمین نگردد دلی که آن دل طراوتی جاودانه دارد
چشمت به پرندهها بهاری بخشید
شورِ دل تازهای، قراری بخشید
