بادها عطر خوش سیب تنش را بردند
سوختند و خبر سوختنش را بردند
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
این جشن‌ها برای من آقا نمی‌شود
شب با چراغ عاریه فردا نمی‌شود!
جايی برای كوثر و زمزم درست كن
اسما برای فاطمه مرهم درست كن
یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود
