ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا
نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
اول دفتر به نام خالق اکبر
آن‌که سِزَد نام او در اولِ دفتر
اى نفس صبحدم! دعاى که دارى؟
بوى خدا مىدهى، صفاى که دارى؟
دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
