کتاب بود و به روی جهانیان وا بود
جواب هرچه نمی‌دانمِ جدل‌ها بود
بیا که خانۀ چشمم شود چراغانی
اگر قدم بگذاری به چشم بارانی
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
به کودکان و زنان احترام می‌فرمود
به احترام فقیران قیام می‌فرمود
اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده
ولی مسیر من و او به هم نیفتاده
دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید
شمیم توست که با آب و تاب می‌آید
بگو برای من ای شعر از زمانهٔ او
کدام بیت مرا می‌برد به خانهٔ او
چه شد که در افق چشم خود شقایق داشت
مدینه‌ای که شب پیش صبح صادق داشت
