دنیای کلام تو جهان برکات است
عمری‌ست جهان ریزه‌خور این کلمات است
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
می‌داد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
تا کی دل من چشم به در داشته باشد؟
ای کاش کسی از تو خبر داشته باشد
