بادها هم پیاده آمده‌اند که ببوسند خاک پایت را
آسمان هدیه می‌دهد به زمین، عطر آن پرچم رهایت را
عشق تو کوچه‌گرد کرد مرا
این منِ از همیشه تنهاتر
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی
ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری
