باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست
ای خوانده سرود عشق را با لب ما
وی روح دمیده در تن مکتب ما
یکایک سر شکست آن روز اما عهد و پیمان نه
غم دین بود در اندیشۀ مردم، غم نان نه
