برخیز سحر ناله و آهی می‌کن
استغفاری ز هر گناهی می‌کن
شادی ندارد آن‌که ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
سپیده‌دم که هنگام نماز است
درِ رحمت به روی خلق باز است
حق می‌شود انکار و من انگار نه انگار
منصور سرِ دار و من انگار نه انگار
گر به اخلاص، رخ خود به زمین سایی صبح
روشن از خانه چو خورشید برون آیی صبح
