سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند
اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای این‌که نمیرد حیات، می‌مانی
سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم
باغ سپیدپوش که بسیاری و کمی
بر برگ‌برگ خاطر من لطف شبنمی
