بی‌تو چه کند مولا؟ یا فاطمة الزهرا
افتاده علی از پا، یا فاطمة الزهرا
بی‌سایه مرا آن نور، با خویش کجا می‌برد
بی‌پرسش و بی‌پاسخ، می‌رفت و مرا می‌برد
ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد
کربلا به خون خود تپیدن است
جرعه جرعه مرگ را چشیدن است
یک روز که پیغمبر، از گرمیِ تابستان
همراه علی می‌رفت، در سایۀ نخلستان
ابتدای کربلا مدینه نیست
ابتدای کربلا غدیر بود
